Size bir hikaye anlatacağım masallar ülkesinden…
Adını siz koyun, ister masal deyin ister hikaye…
Rivayete göre; ülkenin birinde yılda bir ya da iki gün engelliler için kutlamalar, anma törenleri felan filan yapılırmış.
Engelliler günü dolayısıyle dıdıdı vıdıdı bir sürü hikaye anlatılır,
Kerli ferli insanlar çıkıp kürsülerde;
biz verdik,
biz yaptık,
biz yapacağız,
bizden önce hiç birşey yoktu,
size iş verdik, aş verdik…
Felan da filaaan anlatır dururlaaarmışşş…
( Hoş öncekiler farklı mıydı? Değil elbet.. )
Yıllar boyu imkansızlıklardan içi şişmiş bir çok engelli;
bedensel engelli ise ulaşım probleminden,
değilse başka sebeplerden,
bu tür sosyal aktivitelere pek katılamazlarmış…
Otizm ya da zihinsel engelli çocukların anneleri ise çoğunlukla evlerinde hapis hayatı yaşadıklarından,..
Verirlerse televizyonlardan, değilse gazetelerden takip ederlermiş gündemi …
Gel zaman git zaman bazı kararlar alınmış;
Bedensel engelliye iş imkanı,
Otizm türü engel gruplarına ise okuma imkanı verecek eylem planları, yasalar felan çıkartılır olmuş….
Tüm ahali pek sevinmiş. Öyle ya; artık herşey güllük gülüstanlık olacak, tüm engeller bir bir aşılacakmış…
Bu sevinç ne kadar sürdü bilinmez.
Ben diyeyim 3 ay,
siz deyin 8-10 ay.
Sonra bekle yavrum, yaz gelecek…
Verilen sözlere göre;
çocukları, normal gelişim gösteren çocuklarla aynı kurumlarda eğitim hakkından yararlanacak sanan aileler, bir de ne görsünler ?…
Kimi çocuk, resimde Rambrandı kıskandıracak yetenekte ,
Kimi çocuk, müzikte Fazıl Say ile boy ölçüşecek nitelikte ,
Ne varki , otizmli diye sınavlardan bir bir elenmekte…
Gücü yeten aile, çocuğu için savaşmış, hakkını almayı başarmış.
Yetmeyen, yetemeyen ya dava açmış, ya da kaderine küsüp içine kapanmış….
Bu arada daha komik olaylar da yaşanıyormuş, bu masallar ülkesinde…
Kaynaştırmaya gidemeyecek durumda, ağır sorunları olan çocuklar da varmış bu ülkede…
Kadının adı yok misali; Otizmin TADI YOK ! kıvamında yaşarlarmış HAYATI …
Adı bende saklı bir anne, milli eğitimin kuralları gereği bir etkinliğe gidecekken, ani gelen bir haberle çocuğuyla eve kapanmış.
Hani öyle, parasızlıktan ya da bilgisizlikten değil haaaaa…
Bildiğin garabet kurallardanmış bu…
Neymiş efendim; rehabilitasyon kurumlarında paranla bile günde 6-8 saat eğitim alamazsın. Gruba vereceksen çocuğunu, öyle 6 saat felan…
Zinhar olmazzz !…
Olsa olsa 2-3 saatmiş bu HAK. Daha fazlası HARAMMIŞ…
Kazara milli eğitim denetlemesi felan olursa;
çocuklar ya annelerinin yanına yollanır ya da servislerde gezdirilir
daha da olmazsa dış gezi faaliyetleri düzenlenir, çocuklar muhakkak okul dışına çıkartılırlarmış…
Andersenden masallar ülkesinde biri artık çıkıp da
“ KRAL ÇIPLAK ! “ der mi bir zahmet…
Masal bu ya, daha çok uzaaar gidermiş…
Ama biz, tadında keselim.
Okurken bile sıkarken,
bir de yaşayanları düşünelim.
Biz ailelerin gücü ya da sayısı yetmiyor mudur, yetemiyor mudur ?
Bunun kararını siz verin ….
Hiç olmazsa 3 Aralık Dünya engelliler günü hatırına
Siz NORMALLER artık bir el atıverin ….
Masalcı Anneden Masallar…
Serpilgül Vural
[…] yaratmaya çalışıyoruz sosyal medyada falan ama işte özel annelerin dediği gibi masallarla geçti bir gün daha farkında olamayanların ülkesinde. Ayrıca yine çocukları es geçtik. […]