Geçenlerde ” Hthayat ” yazarlarından Elif Key’in bir köşe yazısını okudum.
“ İşte bunlar hep tesadüf ”…
Son paragrafına gelene kadar, tatlı bir dille, modern ve insan haklarına saygılı bir ülkenin özenilesi yanlarından örnekler veriyor diye düşünmüştüm.
Gel gelelim, yine ülkem insanının bildik tavrı ve yine yüreğimde depremler…
Kabul edelim, zordur yaşam, engelli ve ailesi için caanım ülkemizde…
” Herkesi ayrı ayrı olduğu gibi sevmeyi öğrenecektiniz….
yedi ay sonra günlerden bir gün sokakta yürürken, kızın teki size çarpacak ve arkanızdan okkalı bir ‘salak’ yapıştıracaktı.
Ve bu Türkçe olacaktı. Biraz şaşıracak, gülecek, cevap bile vermeden devam edecek, sonra üzülecektiniz.
Tesadüflere ‘tesadüf’ deyip geçmemeyi burada öğrenecektiniz. “
Benim de benzer sayılabilecek bir anım var;
serpilgül vural
Yazının tamamını AlternatifAnne’den okuyabilirsiniz
Add Comment