Bilim adamları genetik mirastan şüpheleniyorlardı. Ancak henüz yayımlanan bir araştırma, bu bilginin tam olarak doğruyu yansıtmadığını ortaya koydu. Uzun süreli geriye dönük araştırmalardan çıkarılan çok detaylı bir çalışma ile otizmin nedenlerini açıklayan faktörlerden çevresel faktörlerin genetik kadar önemli olduğu sonucu ortaya çıktı.
Önceki çalışmalar, otizmden sorumlu genetik faktörlerin etkisinin %80 ile 90 olduğunu öne sürüyorlardı. Ancak yeni çalışma genetik olmayan faktörlerin otizme etkisinin %50 olduğunu söylüyor. Aynı araştırma Otizmli bir kardeşi olan çocukların, Otizmli olma olasılığının diğerlerinden 10 kat daha fazla olduğunu da gösteriyor. Eğer üvey kardeşi ( anne ya da baba bir ) otizmli ise 3 kat, şayet kuzeni otizmli ise 2 kat daha otizmli olma riski taşıyor.
Araştırmayı yöneten New York’ta Mount Sinai Seaver Otizm Araştırma Merkezi’nden Profesör Avi Reichenberg, şunları söyledi:
” Biz otizmde çevresel faktörlerinin çok güçlü bir önemi olacağını beklemiyorduk. Bulgular bizi şaşırttı. Bu çevresel faktörlerin neler olduğunun belirlenmesine odaklanan daha fazla araştırma yapmamız gerektiği çok açık görünmekte ” dedi.
Çalışma, 1982 ve 2006 yılları arasında İsveç’te doğan İKİ MİLYONdan fazla çocuğun verilerini kapsamaktadır. Tüm akrabalık bağları, ailede psikolojik hastalığın varlığı gibi tüm ailesel olasılıklar değerlendirilerek hazırlanmıştır. Bugüne kadar otizmli aileler için yapılan en büyük katılımlı araştırma olmasıyla ayrı bir önem taşıyan çalışmada çevresel faktörlerle ailesel genetiğin etkisinin eşit oranda olduğu ortaya konulmuştur. Bu çalışma Amerikan Tıp Derneği Dergisi’nde yayınlandı.
Umarım tıp bilimi ön yargılarından bir an önce kurtulur ve korkusuzca gerçekleri, yalnızca gerçekleri ortaya çıkaran bir başka çalışma ile bu çevresel faktörler nelermiş bize gösterirler.
Böylece, dünyanın milyonlarca otizmli ve ailesine olan borcunu bu yolla ödemeyi başarırlar…
Sağlık ve umutla…
Serpilgül Vural
Kaynaklar:
Tıp dünyası,ön yargılardan kurtulur mu,bu konuya başka açıdan bakarlar mı ?Şimdilik pek kolay olmayacak gibi.Cuma günü Arda’yı yetişkin psikiyatrisine götürdüm,artık 18 yaşında diyerek…sanki otizmli olmak suçmuş gibi,çocuğun yüzüne bile bakmadan ilaç raporunu yazdı.Ben otizm alanında tıpta bir ilerleme var mı,diye sordum,doktorumuz;hayır,hiç bir tedavi yok,sadece sakinleştirici verebiliriz dedi,ilaç raporumuzu alıp döndük.Umarım daha fazlasının yapılabileceğine inanılır bir gün.