Ana sayfa Otizm

Otizm Annesinin Sessiz Çığlığı…

images (1)Günlerdir,ülkemizdeki otizmli  çocukların ve ailelerinin çaresizliğini, otizm eylem planının içini dolduracak adımların hala atılabilmiş olmadığını gördükçe yazmak istemedim, elim gitmedi klavyeye.. Bazen anlamsız geliyor yazdıklarım, yaptıklarım. Sonra silkinip kendime geliyorum.Yılmak yok, yola devam… İstediklerimizi elde edene kadar çabalamalıyız diyorum…

Zehra hanımın aşağıda yazdığı gibi hayatları okuyunca yumruk yemiş gibi oluyor, daha çok çabalamak istiyorum…

 

Çok değerli sevgili annemiz Zehra Puyan’dan isyanın sessiz çığlığı diyebileceğim bir iç döküş…

Dilerim gücü elinde tutanlar da okur…

 

Sessiz Çığlık

Uzun zamandır, bir şey yazmak gelmedi içimden. Maneviyatım mı kırıldı, gücüm mü tükendi, kırgın mıyım üzgün müyüm bilemedim ama içimde bir yıkılmışlık, bir güvensizlik, bir umutsuzluk var bu kesin…

Yılların verdiği yorgunluk ve çok da ciddiye alınmayan derdimiz, OTİZMİMİZ var. Tüm hızı ile yıkıp yakmaya devam ediyor, hala hiç bir önlem alınmayan, kimsenin farkında olmadığı, bizi kemiren bu dert, gittikçe katlanarak devam ediyor.
Otizmlimin yaşı büyüyor, gücü artıyor, yetersizliğinin daha da farkına varıyor ve daha çok öfkeleniyor, öfkesini kontrol edemediği için kendine ya da etrafına zarar veriyor.
Bunca yıl geçti, çabalarım pek sonuç vermedi, ilk günkü kadar yoğun bir sıkıntı, hatta daha çok büyümüş vaziyette devam ediyor. Toplum içinde farkımız daha barizleşti. Eskisi gibi, sevimli küçük çocuk yok, kocaman, görünüş itibarı ile bir erkek var ve insanlar korkup çekiniyorlar. Biz ısrarla topluma karışmaya çalışsak da gittikçe ıssızlaşıyoruz, bizim bulunduğumuz yerden, sessizce uzaklaşıyor insanlar…
Otizmlim: büyüyüp, kuvvetlenirken, ben yaşlanıp güçsüzleşiyorum ve artık daha çok endişeliyim. Ufukta, bizim gibiler için hiç bir işaret yok, umutlanabileceğim bir oluşum yok. Eğitim, okul için çok geç, benden sonra ne olacak sorusu cevapsız ve ben daralıyorum, kalemi elime almak istemiyorum, kalemi alınca güzel gelişmeleri yazayım istiyorum ama, hayatımızda bu anlamda elle tutulur bir güzellik yok ne yazık… Bu yüzden üzgünüm. Kasvetli şeyler yazıp, kimseleri üzmek istemediğimdendir yazmadığım. İçimdeki volkanın, çevreye zarar vermesini istemediğimden…

Umarım benim kadar darda değildir insanlar, olmasınlar da…
Kimse çaresiz olmasın…
Yarınlarda umut olsun…
Zehra Puyan

About the author

admin

8 Comments

Click here to post a comment

admin için bir cevap yazın Cancel reply

  • Bizi ve bizim gibileri görsün artık kim görecekse,beklemekten yorulduk,umut etmekten bitap düştük,düşünmeye gücümüz kalmadı ve hala her şey lafta ne yazık ki 🙁

    • Keşke size güzel şeyler söyleyebilsem ama çok minik kıpırtılar var sadece. Dilerim herşey güzel olur ve her ne olacaksa iyi,hızla yayılır…

    • Gücünüz yok biliyorum ama hangimiz zaman zaman tukenmiyoruz ki. Yılmayın, rabbim yardımcınız olsun. Dilerim en kısa zamanda umudunuz tazelenir ve gercekleşir. Önce siz iyi olmalisiniz ki evladiniz da iyi olabilsin. Hoşçakalın.

  • zehra hanım bu yazıyı sanki ben yazmışım gibi anlatmışsınız .aynı duyguları umutsuzlukları çaresizlikleri ,yorgunlukları ,güçsüzlükleri sürekli yaşayan bir anne olarak elinize ve yüreğinize sağlık .bizde ne yapacağımızı şaşırdık .büyüdü güçlendi istedini yapmazsam, yapmazsak saldırıyor, dövüyor(ölümüne beynime yumruklarla vuruyor)güçlü sakinleştiricilere başlamamıza(25gündür)rağmen saldırı devam ediyor.her gün (günde 2 posta )şiddete maruz kalıyorum.daha ne kadar canım ve psikolojim buna dayanır bilemiyorum .birileri bize ulaşıp (yetkili duyarlı kim varsa)bir çözüm bulamazsa her an bir aile faciası yaşanabilir.belki çocuğum beni öldürür ya da sakat bırakır veya çaresizlik beni intihara sürükleyebilir.yeterrrrr artık yazamıyorum çünkü gözyaşlarım sel oldu buna izin vermiyor,ne olur birileri bizi bu bataklıktan kurtarsın ,oğlumun elinden tutsun onu hayata katsın.biz ekonomisi çok iyi olan insanlar değiliz ki çocuğumuzu ,aylığı 5bin tl’ye mal olan özel otizm spor merkezlerine gönderelim.gazetelerin 3cü sayfasına manşet,tv’lerin haber programlarına haber olmak istemiyorum. HER ŞEYDEN ÖNCE BEN ANNEYİİM!!!!!!!!! DİĞER BÜTÜN VASIFLARIMDAN VAZGEMİŞ BİR ANNE ! SEVGİLER.

  • İnşallah Tuğba hanım,inşallah bu tükenmişliğim,umutlarla yer değiştirir,güzel dilekleriniz için teşekkür ederim.

  • Aynı düşünceler uzun zamandır bizlerle iç içe..Cevapsız sorular,çözümlenemeyen bir sürür rutin çalışmalar…Yorulduğumu biliyorum.Hem ruhen hem bedenen.Arada bir silkelenip kendime geliyorum..Zaman çabuk geçiyor,yaş alıyoruz. kALBİM SIKIŞIYOR,UYKUSUZ GECELER BİRBİRİNİ KOVALIYOR..Bir önceki yılları arıyoruz..Özellikle bu yıl bizim için çok zor geçiyor…Allah yardımcımız olsun ..

  • Ah,Selma Şahin,ah Zübeyde hanım kardeşlerim,ne biz anneler,ne de evlatlarımız böyle yaşamayı hak etmiyoruz.Gerçekten çok acı,kendimize mi yanalım,masum yavrularımıza mı?.Bizim canımız yanıyor ama,evladımız ne hissediyor,o içinde ne yaşıyor,ben onun penceresinden bakınca,onun çaresizliğine daha çok yanıyorum,evlere hapis yaşamak,zaman geçirmek çok da kolay değil onlar da haklılar,enerjilerini atabilecek aktiviteleri yok.gidebilecekleri,özgürce takılacakları yerleri yok,çocuklarımıza ait alanlar gerek,yetişkin otizmliye yönelik bahçe,plaj,piknik alanları vs.olsa biz de gönül rahatlığı ile oralara götürüp kaliteli zaman geçirmelerini sağlarız,hiç değilse bunları sağlasalar.Her şey lafta kalıyor,belirli gün hafta ya da ay süresince,süslü laflar,o süre bitince hiç bir şey yokmuş gibi…verilen sözler,cek cak larla başka baharlara bırakılıyor.Biz kendi ateşimizle yanmaya devam ediyoruz.

  • çok haklısınız zehra hanım.zaten en büyük sorun onları dört duvar arasına hapsetmek.enerjilerini atamayınca,beden ve ruh daki enerji boşalımı olmayınca ,beyini kaliteli şeylere yönlendirmeyip meşgul etmeyince ,ev içindeki hareket direk saldırganlığa yol açıyor.ölümüne saldırılar başlıyor dayan beden dayan ruhum dayanabilirsen :(( çocuğum durumuna sesizce içim kan ağlayarak seyirci kalıyorum .elim kolum bağlanıyor hiçbir şey yapamıyorum.bizim gibi olan ailelerin çocuklarına tek çözüm,kaliteli özeleğitimin yanında dolu dolu birebir spor eğitimi.tabii devletin ücretini karşıladığı kaliteli ve denetimli spor merkezleri .türkiye de böyle bir hizmet almak heralde ya hayaldir ya da gerçekleşsede benim gözüm görmez diye düşünüyorum :((( sevgiyle kalın….

Kategoriler

Ekemiş Posta Kutunuzda

Arşivimiz

error: Content is protected !!