Özgür Ruh…
Özgür bir ruh olmak istemiştim sadece. Sadece özgür…
Kendim gibi olacaktım. Yani kaybettiğim gerçek beni arayıp bulacaktım yeniden…
Başkalarının dayattığı, olmam gereken beni sevmedim, sevemedim…
Yıllarca onların istediği türlü bir ben olmaya çalıştım. Doğrusu bu sanmıştım. Her ne kadar eğitimli bir kadın da olsam küçüktüm ve çevremden de böyle görmüştüm. Toplumda bu kadar değişime uğramamıştı o vakitler…
Beni istemeyen bir aileye kendimi beğendirmek ya da eşimi onların yanında boynu bükük bırakmamak adına özverili yapmacık bir hayat… Sevilmediğimi bile bile olanlara katlanmak…
On yıllık bir süreç böyle geçti…
Gün geldi, sonucu ne olursa olsun herşeyi göze aldım ve kendi yolculuğuma çıktım…
Zordu. Hem de tahminlerimin de ötesinde …
Birgün beni kendi standartlarına uydurmaya çalışmayan, beni ben olduğum için seven bir kalp çıktı karşıma…
Türlü yaşam mücadelesine rağmen güzel, çok güzel yıllardı…
İçimdeki gücü, kendimi buldum mu?
Bulduk…
Otizmli bir oğlumuz oldu. Kendimizi de bulduk.. , içimizdeki gerçek gücü de ortaya çıkarttık. O bizi büyüttü, biz de onu…
Gunilla Gerland ‘ın kitabında bahsettiği Oğlumuzun içindeki “gerçek insanı ” ortaya çıkarttık.
Yürüdüğümüz her yolda, uğradığımız her durakta, öğrendiğimiz her bilgide kendimizi de bulduk, “özgür ruhlu ” oğlumuzu da…
Kıssadan hisse; hayatta öğreneceğiniz şeyler varsa eğer hayatınızı yıkıp yeni baştan inşa etseniz, her köşesine bir çiçek kondursanız da hayat öğretmeye kararlıysa öğretiyor …
Direnme! öğrendiklerinin tadını çıkar.Hayat herşeye rağmen güzel.
Mücadeleye devam…
Serpilgül Vural
Add Comment